​

Над прасторай сінявокай Беларусі

Пралятаў з калыскай ў дзюбе бусел.

Аглядаў лясы ён і палетак,

У калысцы нёс матулям дзетак.

Нас таксама ён прынёс на Беларусь,

Кожны з нас – патомны беларус.

Ведайце ўсе, я ганаруся,

Тым, што нарадзіўся ў Беларусі.

     Той, хто прыязджае ў нашу краіну, не ўбачыць тут ні марскога ўзбярэжжа, ні высокіх гор, ні бязмежных стэпаў, ні пясчаных пустыняў з рэдкімі аазісамі. Але ўбачыць больш значнае: над векавымі пушчамі, над зялёнымі абшарамі лугоў, над шырокімі палямі, над блакітнымі стужкамі рэк і люстэркамі азёр ляцяць у высокім небе буслы. Менавіта таму У.Караткевіч назваў наш край зямлёй пад белымі крыламі.

     Беларусь – цікавы край! Ён не такі багаты нафтай і газам, золатам і алмазамі. Галоўнае багацце нашай Беларусі – яе жыхары. Вядома, мы не такія гарачыя, як грузіны, не такія рызыкоўныя, як рускія, не такія вяселыя, як украінцы, не такія спакойныя, як прыбалты. Мы не лепшыя і не горшыя – мы іншыя! Добрыя і шчырыя, працавітыя і сціплыя, гасцёўныя і сардэчныя. Беларусы заўсёды ганарыліся тым, што ў нашай краіне няма месца нацыянальным і рэлігіёзным спрэчкам.

     Яшчэ адзін скарб Беларусі – яе гісторыя. Зямля нашых продкаў багата на падзеі і імёны, звычаі, помнікі архітэктуры і літаратурную спадчыну. Ад продкаў нам засталася дзіўная і непаўторная мова.

     Кожны з нас, хто жыве ў Беларусі, павінен задаць сабе пытанне: што я зрабіў сёння для сваёй Айчыны? Давайце захаваем гонар, павагу і любоў да роднай зямлі, зробім усё-ўсё, каб нашу краіну ведаў і паважаў увесь свет.